هوش هیجانی یعنی صداقت، یعنی آگاهی نسبت به احساسات خودمان و دیگران. دکتر دانیل
گلدمن در کتابش به نام کارکردن با هوش هیجانی می‌گوید «هوش هیجانی مشتمل بر پنج
قابلیت است که سه قابلیت آن در رابطه با تعامل فرد با خودش (درون‌فردی) و دو قابلیت
دیگر در رابطه با نحوه ِ برخورد فرد با دیگران (برون‌فردی) است».
این پنج قابلیت عبارتند از:
خودآگاهی: هوش هیجانی با خودآگاهی آغاز می‌شود که ارتباط نزدیکی با ارزش‌ها،
نقاط قوت و ضعف شما دارد تا بتوانید هم‌زمان از طریق روش مناسب و سازنده احساسات
خود را ابراز کنید.
خودگردانی (مدیریت برخورد): خودگردانی عامل اصلی در پذیرش مسوولیت اعمالی‌ست
که انجام می‌دهیم. مدیریت بر احساس خودتان باعث می‌شود وقتی با هیجانی روبرو
می‌شوید با انتخابی منطقی و دلایل کافی رفتاری صحیح در پیش گیرید.
خودانگیزشی: تشویق و ترغیب افراد به تلاش بیشتر و مقاومت در مقابل افکار
مایوس‌کننده است. بر اساس نظریه ِ دانیل گلدمن، مجریان و کارگزاران برتر بر موانع
موجود غلبه کرده و می‌توانند بر محیط و شرایط موجود تاثیرگذار باشند.
همدلی: توجه به احساسات دیگران. همدلی فرد را وادار می‌کند که دنیا را از
دریچه ِ چشم دیگران ببیند. به طور خلاصه، همدلی نیازمند درک، شناخت و پاسخ مناسب
به هیجان‌های دیگران است.
روابط موثر: این قابلیت، مجموعه‌ای از چهار مهارت هوش هیجانی ذکرشده است که
به فرد کمک می‌کند به طور دائم و مستمر و به طور مثبت با دیگران ازتباط برقرار کند.
روابط موثر، موجب اجماع و توافق عمومی شده و از اهداف گروه‌ها حمایت می‌کند.
هوش هیجانی می‌تواند در شرکت‌های مختلف موجب موفقیت‌های کاری شود.
من از این نظریه دفاع می‌کنم که هوش هیجانی منافع فردی زیادی در بر دارد، شامل
موفقیت در مسیرهای شغلی، تقویت روابط فردی، افزایش خوش‌بینی، اعتماد به نفس و
سلامتی.
هوش هیجانی ضمن کاهش فشار روانی (استرس)، محیطی به وجود می‌آورد که به حفظ سلامت
جسمی و تندرستی بهتر کمک می‌کند، به‌خصوص روی مفهوم دستیابی به سلامت جسمی و
تندرستی بهتر تاكید می‌كنم.
وقتی دچار فشار روانی می‌شویم این احساسات از سمت كمر حركت و تا دست‌ها امتداد
می‌یابد و آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
افرادی كه به دلیل فشار روانی برای مشاوره مراجعه می‌كردند افرادی ناامید بوده كه
دست از همه ِ احساسات خود كشیده بودند، حالتی خمیده داشته و برای پاسخ دادن به هر
سوالی فقط شانه‌های خود را بالا می‌انداختند. هوش هیجانی می‌تواند مزایای شغلی فراوانی از قبیل بهبود ارتباطات و كاهش تعارضات در
محیط كار به دنبال داشته باشد. با برقراری ارتباط می‌توانید اعتماد افراد را به دست
آورید. در محیط كار، اول نیازمند اعتمادسازی هستید.
تاثیر رفتار و حركات، به مراتب بیشتر از ادای كلمات است. بیش از 65 درصد ارتباطات
را علایم تن‌گفتاری (زبان بدن) تشكیل می‌دهد. ارسال پیام‌ها صرفا در قالب كلمات
صورت نمی‌گیرد بلكه می‌تواند به وسیله ِ حركات بدن نیز ارسال شود، لذا هوش هیجانی
كمك می‌كند تا پیام‌ها را بهتر مدیریت كنید.
هوش هیجانی در محیط كار می‌تواند به عنوان یك مزیت تلقی شود. ارتقاء شغلی هر فرد
بستگی به مهارت‌های هوش هیجانی دارد. بنابراین هوش شناختی (IQ) نمی‌تواند
پیش‌بینی‌كننده ِ خوبی برای موفقیت‌های شغلی فرد باشد.
هوش شناختی می‌تواند فرد را تا دم درب موفقیت ببرد ولی این هوش هیجانی‌ست كه از
ابتدا می‌تواند از شما یك مجری و كارگزار برتر بسازد.
به هنگام استخدام كاركنان به مهارت‌های فنی آنان نیازمند هستید اما موضوع به
همین‌جا ختم نمی‌شود، چون اگر این افراد دارای بهترین مهارت‌های فنی هم باشند ولی
عنان خود را به دست روزگار بسپارند و كنترلی بر هیجان‌های خود نداشته باشند در
انجام وظایف حتما شكست می‌خورند.
داشتن مهارت‌های فنی برای انجام كار مهم هستند، مشاغلی مانند حسابداری، هتل‌داری،
امور اداری و تحقیق و پژوهش نیازمند مهارت‌های خاصی هستند، اما باید بدانیم برای
انجام وظایف به انسان نیاز داریم و مهم است كه بپذیریم همه ِ ما دارای هیجان‌هایی
هستیم.
بنابراین هوش هیجانی عامل مهمی در تحقق اهداف تجاری‌ست و موجب افزایش بهره‌وری،
كاهش اتلاف زمان و غیبت‌های ناشی از بیماری كاركنان می‌شود.
هوش هیجانی موجب افزایش چرخه ِ نوآوری میان كاركنانی می‌شود كه ایده‌های جدید را
مطرح می‌کنند، بهبود می‌بخشند و یا در نهایت اجرا می‌كنند.
وقتی به دنبال دلیل غیبت دانشجویان در آزمایشگاه بودم، متوجه شدم دانشجویان به این
دلیل از كار در آزمایشگاه خودداری می‌کردند كه اساتید از هوش هیجانی پائین‌تری نسبت
به دانشجویان برخوردار بودند.
محصولات ویژه
مشاهده همهمحصولات مرتبط
مشاهده همه
