پروژه کارآفرینی دبستان غیر انتفاعی

مقدمه :

کودک در انتهای این دوره نیز به تدریج با تغییرات جسمانی و روانی مهمی روبه رو می شود. این تغییرات نگرش ها، ارزش ها و رفتار کودک را به نحوی تغییر می دهد که برای او نوعی عدم تعادل و ناسازگاری را به همراه می آورد، البته این تغییرات برای همه کودکان در یک سن واحد اتفاق نمی افتد و ممکن است کودکان از این جهت تفاوت های زیادی با یکدیگر داشته باشند.            

دوره دوم کودکی از شش، هفت سالگی شروع می شود و تا قبل از مرحله بلوغ جسمی فرد (۱۲-۱۱ سالگی) ادامه دارد. ابتدا و انتهای این دوره با تحولا ت و شرایط جدیدی همراه است که تا اندازه زیادی بر شخصیت کودک و سازگاری های اجتماعی او اثر می گذارد. ابتدای این دوره برای بیشتر کودکان با ورود به مدرسه آغاز می شود. معمولا این تغییر در ابتدا، اکثر کودکان را دچار نوعی عدم تعادل می کند و سازگاری آنها را با نیازها و انتظارات جدید با دشواری همراه می سازد و آنها را از لحاظ عاطفی با آشفتگی روبه رو می کند. ورود به مدرسه وکلا س، کودک را آماده می سازد تا به سرعت تغییراتی در نگرش ها، ارزش ها و رفتار خود ایجاد کند.

کودک در انتهای این دوره نیز به تدریج با تغییرات جسمانی و روانی مهمی روبه رو می شود. این تغییرات نگرش ها، ارزش ها و رفتار کودک را به نحوی تغییر می دهد که برای او نوعی عدم تعادل و ناسازگاری را به همراه می آورد، البته این تغییرات برای همه کودکان در یک سن واحد اتفاق نمی افتد و ممکن است کودکان از این جهت تفاوت های زیادی با یکدیگر داشته باشند. این دوره از دیدگاه والدین، معلمان، مربیان و روانشناسان از ویژگی های خاص برخوردار است. برای بسیاری از والدین، کودکان در این دوره بسیار پردردسر و پرزحمت جلوه می کنند، زیرا کودکان چندان دقت و مسوولیتی (خصوصا پسران) در حفظ و نگهداری لباس ها یا سایر اشیایی که به آنها تعلق دارد از خود نشان نمی دهند و علا وه بر آن نسبت به ظاهرشان بی قید و بی توجه می شوند. معلمان و مربیان این دوره را دوره آموزش مقدماتی و یادگیری اصول و مبادی علم و دانش نامگذاری می کنند. همچنین از دیدگاه آنان در این دوره کودک باید مهارت های ضروری مشخصی را که هم در متن برنامه های آموزش و پرورش است و هم به صورت فعالیت های فوق برنامه پیش بینی شده است، فرا بگیرد. همچنین از دیدگاه معلمان و مربیان این دوره یک مرحله مهم و حساس برای میل به فعالیت و پیشرفت در فرد است.

یعنی در این دوره عادت به کم کاری ها، پرکاری ها یا کار متناسب با ظرفیت در فرد به وجود می آید و در طول زندگی آینده و بزرگسالی نیز پابرجا می ماند. مطالعات نشان داده است که این عادت می تواند در تمام عمر، نه تنها در فعالیت های تحصیلی، بلکه در کلیه جنبه های زندگی باقی و پایدار بماند. این دوره از نظر روانشناسان سنین گرایش به دسته وگروه است، یعنی دوره ای که کودکان به پذیرفته شدن در گروه و تایید از جانب اعضای دسته وگروه توجه زیادی می کنند و بسیار تلا ش می کنند تا خود را از نظر ظاهر، گفت وگو و رفتار با دسته و گروه همسالا ن خود تطبیق دهند به همین علت روانشناسان این دوره را سن همانندسازی نام گذاری کرده اند. در این دوره تکالیف و وظایف مربوط به کودک فقط به عهده والدین نیست، بلکه معلمان و تا حدودی نیز همسالا ن سهم مهمی در این زمینه برعهده دارند. به عنوان مثال مهارت های اصلی مانند خواندن، نوشتن و حساب کردن و نگرش های مربوط به گروه ها و نهادهای اجتماعی در کودکان تا حدود زیادی به عهده معلمان است که در واقع به جای والدین عمل می کنند. در این دوره رابطه کودک با همسالا ن نیز تغییر عمده ای می کند.

کودک از این به بعد از تنها بازی کردن یا تماشای بازی دیگران کمتر استقبال می کند و بیشتر دوست دارد که با کودکان دیگر ارتباط برقرار کند و در او تمایل به همکاری آشکار می شود. گروه همسالا ن نیز همچون خانواده می تواند در شکل گیری شخصیت کودک موثر باشد. همیشه مواردی برای تقلید و همانندسازی در گروه وجود دارد، ولی از سن دبستان به بعد، کودک بیشتر از مصاحبت همسالا ن لذت می برد. بیشتر کودکان در این سن از فعالیتی به فعالیت دیگر می پردازند و این کار برای آنها بسیار عادی است. نزاع بین کودکان بسیار کوتاه است وبه سرعت فراموش می شود. کودک مجبور است برای برقراری ارتباط با گروه هم سن، مرتب رفتار خود را مورد ارزیابی قرار دهد و رفتارهای مفید و موثر را در روابط با دیگران انتخاب کند و رفتارهای ناخوشایندی را که باعث طرد او و دوری دیگران می شود تکرار نکند. کودکان از حدود شش سالگی به بعد، در بازی با گروه همسالا ن قوانین و دستورهایی را می پذیرند و به آن احترام می گذارند که اگر در موارد عادی همان دستورها از طرف بزرگسالا ن صادر شود، آن اثر را ندارد و گاه مورد پذیرش قرار نمی گیرد.